De kunst van de ander toelaten – hoe maak jij contact?

Veel mensen voelen zich regelmatig onzeker. Uit angst om er niet bij te horen of afgewezen te worden, pas je je gedrag aan, ga je over je eigen grenzen of durf je jezelf niet te laten zien of horen. Dit zorgt vaak voor stress en gaat ten koste van je spontaniteit.

Wat maakt nu dat je steeds op zoek bent naar bevestiging bij anderen? Waarom is het zo lastig om je grenzen aan te geven? En hoe voel je je zekerder in het contact met anderen? Om die vragen te beantwoorden, ging ik op zoek naar de kunst van de ander toelaten.

Terugtrekken of mezelf laten zien?

Onlangs vond ik een foto van mij als vierjarig jongetje. In mijn tuinbroekje sta ik op het tuinpad van mijn grootouders. Mijn arm rust om Astor, de grote zwarte Newfoundlander van mijn oom en tante. De naam Astor betekent havik. Samen checken we of de kust veilig is.

Veiligheid is voor mij altijd belangrijk geweest, omdat ik me vaak ongezien en onbegrepen voelde. Ben ik nog welkom als ik mijn ware gezicht laat zien?

Als ik het gevoel heb dat ik er niet bij hoor, dan trek ik mezelf terug. Dan vertrek ik uit mijn lijf en trek ik me terug in mijn gedachten. Want dat voelt als mijn eigen vertrouwde, veilige wereld. Op zo’n moment ben ik afwezig, worden mijn handen en voeten kouder en stokt mijn ademhaling. En daardoor is het contact met anderen ook oppervlakkiger.

Wat is jouw instinctieve beweging?

Wat doe jij als je je onveilig of ongemakkelijk voelt? Ga je heel hard werken om het de ander naar de zin te maken? Maak je jezelf kleiner, zodat je anderen niet tot last bent? Stel je dingen uit? Of is het iets anders? Wat je ook doet, dit komt vaak voort uit de plek van waaruit je dit doet. Dit gaat over hoe je dit van huis uit hebt geleerd. Hoe je als kind hebt leren omgaan met dat wat je aantrof.

Door je bewust te worden van jouw patronen, ben je in staat om nieuwe keuzes te maken. Om je niet meer te laten leiden door angst en onzekerheid. Merk ik dat ik de neiging heb om me terug te trekken, dan overweeg ik wat er gebeurt als ik mezelf laat zien. Bijvoorbeeld door te delen wat ik voel, te zeggen wat ik ergens van vind of aan te geven wat ik op dat moment nodig heb. Dat geeft rust en hierdoor ontstaat er ruimte voor echt contact.