Ben ik nog welkom als ik mezelf laat zien?

Ze observeert de groep en zit wat in elkaar gedoken. Ze heeft genoeg te vertellen, maar ze is vooral bezig met wat anderen van haar denken. Eigenlijk wil ze zichzelf heel graag laten zien aan de groep, maar tegelijkertijd is ze bang om daarmee de aandacht op zichzelf te richten. Wat nu als ze iets raars zegt, niet uit haar woorden komt of de groep haar niet accepteert zoals ze is?

Dagelijks komen we in situaties terecht die ons uitnodigen om onszelf te laten zien. Een collega die in een werkoverleg iets zegt waar jij het niet mee eens bent, je partner die voor de zoveelste keer geen rekening met je houdt of een vriendin die haar relatieproblemen met je deelt, terwijl je eigenlijk zelf wel een luisterend oor kunt gebruiken. Kies je er op zo’n moment voor om te zeggen wat je echt vindt of pas je je aan?

Jezelf laten zien is een thema dat steeds weer terugkomt in mijn trainingen. Of het nu gaat om een training voor werkzoekenden, voor startende ondernemers of mensen die hun zelfvertrouwen willen vergroten. Wat doe je als je jezelf wilt laten zien en het tegelijkertijd zo spannend vindt?

Eén van de deelnemers stelde ooit de prachtige vraag ‘wie ben je als er niemand kijkt’. Een vraag die je ervan bewust maakt dat je in het contact met de ander soms een deel van je spontaniteit verlies, doordat je je bewust of onbewust aan de ander aanpast.

Je herkent dit bijvoorbeeld doordat je je niet durft uit te spreken, doordat je ademhaling stokt of doordat je jezelf klein maakt en letterlijk minder ruimte inneemt. Het inhouden van je energie, heeft vaak te maken met angst en schaamte. Angst om er niet bij te horen, niet genoeg te zijn of afgewezen te worden. En voor je het weet raak je verstrikt in je eigen patronen.

Veel van mijn deelnemers zeggen ‘ik ben bang om mezelf te laten zien en daarom doe ik het niet’. Maar is het niet juist andersom? Doordat je jezelf niet laat zien, manifesteert de angst zich des te meer met als gevolg dat het nog lastiger wordt om je plek in te nemen.

Het doet me denken aan een citaat van Marianne Williamson: ‘Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn. Het is ons licht, niet ons duister dat ons het meest beangstigt. We vragen ons zelf af; Wie ben ik, om briljant, slim, talentvol en prachtig te zijn? … Je dient de wereld niet met valse bescheidenheid.’

Jezelf laten zien gaat bijvoorbeeld over hoe je je stem gebruikt, hoe je beweegt, hoe je adem haalt en hoe je jezelf aan de buitenwereld toont. Een continue dans tussen jou en de ander, waarin je ruimte neemt en ruimte geeft. En net als bij elke dans, loop je daarmee soms het risico dat je op iemands tenen staat.